Dag 23: van New Bern naar Chesapeake

De voorlaatste dag van de trip!! 
Vanmorgen eerst maar eens begonnen met achter de auto aan. Tenminste, achter de reparatie ervan. En dat ging gelukkig - om maar in olietermen te blijven - gesmeerd. Ik kwam aanrijden, kon zo de brug op, en stond binnen 20 minuten weer buiten. De mannen waren aardig onder de indruk van mijn roadtrip! Ze hebben nog even extra gekeken of de auto in orde was, banden opgepompt en vloeistoffen gecontroleerd. Toppers! Wel grappig dat ze dan ook daar bij het weggaan zeggen: "If you ever come back here, please come see us again!". Nou, dat hoop ik dan weer niet. 

Vervolgens ben ik de US17 weer gaan volgen, langs de kust richting noorden. Gisteren kwam ik wat meer langs de surfplaatsen, vandaag waren het wat chiquere dorpen. Veel bruggen over mega grote (brede) rivieren, zo groot dat ik mij steeds afvroeg waarom ik nog nooit van die rivieren gehoord had. Aan de rand de meest prachtige huizen met van die typisch Amerikaanse steigers (een steiger per huis natuurlijk), met op allemaal een Amerikaanse vlag. Bootje erbij... Doe mij maar zo'n huis! 

Ook weer opvallend veel golfbanen gezien, meestal ook wel een teken van een rijke bevolking ;). De banen die aan de oceaan liggen worden aangeduid met 'Tee & Sea', vond ik wel een leuke. Ze zijn hier sowieso gek op rijmen. Zo is de slogan voor het dragen van je gordel "Click-it or ticket!". Op de bon dus. 

Af en toe ging de route weer een stukje door het bos. Gisteren zag ik overigens een hert staan. Zo roerloos dat ik even dacht dat het een bord was, maar dichterbij gekomen was het een jong hertje dat al kauwend stond te wachten tot ie over kon steken. Ik hoop maar dat het goed gegaan is. Vandaag zag ik twee mega grote gieren in de berm zitten. Toch even gekeken of er geen lijk lag... Maar het zal wel een dier geweest zijn.

Overigens staan alle dorpen hier momenteel vol met verkiezingsborden. Niet zoals bij ons, georganiseerd en gegroepeerd, maar gewoon bij wie maar wil in de tuin. Er wordt ook voor alles tegelijk gestemd, dus bij sommige mensen staan er wel 5 borden. Zo kun je stemmen voor politici, maar ook voor de sherrif, de district attorney en zelfs voor de chief coroner (de baas van de lijkschouwers)! Geen idee op basis waarvan je die dan zou moeten kiezen. Degene die de meeste doodsoorzaken goed geraden heeft? Die de snelste lijkschouwingen doet? Bizar. 

Om nog even bij de dood te blijven (nu we er toch zijn), opvallend is net als vorig jaar het grote aantal bermmonumenten. Gemiddeld zo'n 10 per dag. Heb nog geprobeerd bij de VVD om dat in NL gelegaliseerd te krijgen. Mensen adopteren dan meteen vaak het stuk snelweg waar hun dierbare is overleden en houden dat schoon. Daarnaast werkt het ook veiligheidverhogend wat mij betreft, je neemt die bocht toch wat rustiger als er een kruis in de berm staat... Dat levert ook het bizarre gegeven op dat als je zo'n bord ziet staan met "In loving memory of....", dat je dan vervolgens het bijbehorende kruis gaat zoeken. Bleh. 

Over kruizen gesproken (en dan houd ik erover op), je hebt een prachtig moraliserend country nummer dat vaak op de radio is, getiteld "Three wooden crosses". (https://m.youtube.com/watch?v=cP8lCapcqwM) Gaat over vier mensen in een bus, een boer, een leraar, een priester en een hoer. De bus verongelukt maar er staan maar drie kruizen in de berm. Moraal van het verhaal: drie hebben iets gegeven in het leven, de vierde (de hoer) niet. Valt over te discussiëren. Afijn, mooi nummer, typisch Amerikaans. 

Het grootste deel van de reis ging weer over een historic highway, de Historic Albemarle Highway dit keer. Eeuwen geleden een belangrijke handelsroute. 

Een korte route qua dit keer, want rond 15u was ik op de plaats van bestemming: Chesapeake Bay. Oorspronkelijk was ik van plan in Virginia Beach te slapen, maar aangezien daar alleen maar peperdure hotels aan de oceaan staan, ben ik iets uitgeweken naar het binnenland. Er monden in deze baai meer dan 150 rivieren en riviertjes uit met een stroomgebied dat in totaal 165.800 km2 beslaat. Hij grenst aan het District of Columbia en aan zes staten: New York, Pennsylvania, Delaware, Maryland, Virginia en West Virginia. De totale kustlijn is maar liefst 18.804 km lang. Dan valt mijn tripje ineens best mee ;).  

Pap, jij vroeg je af waar de baai verder bekend om was. De Chesapeake Bay was de locatie van de Slag van de Chesapeake in 1781, toen de Franse vloot een zeldzame overwinning boekte op de Britse Royal Navy in een zeeslag die beslissend was voor de Amerikaanse Revolutie, omdat het gevolg ervan was dat de Britse troepen in Yorktown zich moesten overgeven aan George Washington. (Met dank aan good old Wikipedia.)

Na het inchecken en even bijpraten met Artha, ben ik op stap gegaan. De bedoeling was de baai te gaan bekijken en dan vooral de enorme marineschepen die hier moeten liggen. De baai geeft namelijk toegang tot de Potomac River, die rechtstreeks naar Washington DC loopt. Dat moet natuurlijk beschermd worden!

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik niet verder ben gekomen dan het winkelcentrum op de hoek :). Ik moest daar even een boodschap doen en zag vervolgens een pedi-spa op de hoek zitten. Heb ik vorig jaar in Arizona kado gekregen van Beato en dat was heerlijk!! Een pedicure maar dan zittend in een massagestoel en inclusief lavendel scrub en massage. Dus na de boodschappen daar naar binnen gedoken! Daarna was ik zo in de stemming dat ik mij vervolgens aan de overkant tegen betaling in elkaar heb laten slaan door een Chinees. Super nek en schouder massage om de knopen van het autorijden eruit te halen. Daarna was ik zo groggy dat ik nog net wat heb gegeten en lekker terug ben gegaan naar mijn hotel. Ik begin te merken dat ik ruim drie weken onderweg ben.... Maar goed, misschien kan ik morgenochtend de schade nog inhalen. Lekker kopje thee mee naar boven (halverwege het dagboek lekker nog eentje gehaald, leve hotels met free coffee/tea bars in de hal) en een zakje niet eerder ontdekte M&M's: met birthday cake vulling! Alsof er sachertorte in zit. Kan ik Artha's verjaardag nog even mee vieren :). 

Morgen de laatste etappe van deze enorme reis. Ergens ben ik er aan toe en ergens ook helemaal niet! Ongelooflijk dat het alweer voorbij is. Zo lang aan het voorbereiden geweest, zo naar toe geleefd en nu is het al bijna weer achter de rug! Gelukkig heb ik nog twee nachten (en dus een volle dag) bij Tim in DC voor de boeg. Ik kijk er naar uit hem te zien en nog even van DC te genieten. Tot morgen!