Dag 24: van Chesapeake naar..... DC!!

Of eigenlijk, naar Chevy Chase, Maryland, want daar zit ik nu. Maar laat ik bij het begin beginnen!

Ik had een aardig programma in elkaar gedraaid voor de laatste dag. Eerst moest ik natuurlijk de schade inhalen van mijn luie avond van gisteren. Dus op tijd vertrokken richting Virginia Beach. Zij en ik liggen elkaar niet zo, ben ik bang. Eerst was er geen betaalbare hotelkamer te vinden, toen ben ik er gisteravond niet aanbeland. Dat had eigenlijk al een teken aan de wand moeten zijn. Maar vanmorgen toch maar richting VB. "Ocean Drive" als bestemming genomen, dat zou toch aan de kust moeten liggen zou je zeggen. Maar nee hoor. Ik kwam ergens in een woonwijk terecht. Inmiddels had ik zo de pest in dat ik heel VB heb gelaten voor wat het is. De groeten. Heeft me een uur gekost nota bene, op een kostbare laatste dag. Dus gauw de weg naar Williamsburg gepakt, via de brug over de monding van de baai. Althans, dat dacht ik. Was in eerste instantie ook het geval, maar het tweede deel bleek een tunnel te zijn. Toch een beetje eng, terwijl ik net vanaf de brug de golven van de oceaan had gezien. En daar dus vervolgens onderdoor. Heb met angst en beven naar het plafond van die tunnel zitten kijken, hopend dat die het zou houden. Gelukkig was hij niet zo lang.. Wel een gave route, ik zag grote marineschepen liggen en boven mijn hoofd werd druk gevlogen met vliegtuigjes, straaljagers en drones. Zo wordt ook de verkeerssnelheid in de gaten gehouden. Big Brother!

Daarna ben ik naar Williamsburg gereden. Daar hebben ze het centrum helemaal in oude staat teruggebracht. Er rijden geen auto's, het is een soort wandelpromenade tussen de oude gebouwen door. Onwijs gaaf. Een soort openluchtmuseum! Mensen lopen er ook in oude kledij, er rijden koetsen met paarden en de meeste huizen zijn in musea veranderd. Dus de smid is een smidmuseum, de schoenmaker een schoenmakersmuseum en ga zo maar door. Gelukkig had ik anderhalf uur ingebouwd om dit te bekijken, die heb ik dan ook benut! Eerst het William & Mary College bekeken, een school die maar liefst drie presidenten heeft voorgebracht: Thomas Jefferson, James Monroe en John Tyler. Hij bestaat nog steeds en er wordt ook nog les gegeven. Daarna ben ik het historische deel verder door gaan wandelen. Terwijl ik door de straat heen liep zag ik in de verte een groep mensen staan luisteren naar iemand die iets voor stond te dragen. Gauw die kant op dus! Het bleek het uitspreken van de Declaration of Independence te zijn. Heel bijzonder. Elke zin werd door het publiek bekrachtigd met een luid "Hear, hear!" (er zaten daar vroeger tenslotte Engelsen) en na het uitroepen van de onafhankelijkheid ging er luid gejuich op. Prachtig! 

Daar was het tijd om te gaan, want ik had nog een klein klusje te doen op weg naar de finish. Collega Pieter had gevraagd of ik even in McLean (tegen Washington aan) wilde kijken of zijn vroegere huis er nog stond. Geen zorgen Duis, het Duishuis staat er nog! Wat een leuke manier om de buitenwijken van Washington even te zien! Heerlijk om in die rustige buurt bij te komen van de chaos op de I-95, de weg naar en rond DC. Wat een hel was dat, tijdens de spits. Al mocht ik, gezien de enorme ongelukken (en bijbehorende file) aan de andere kant, niet eens klagen. En met mijn rijervaring van de afgelopen weken draai ik ook hier mijn stuur niet meer voor om. Overigens werd op een gegeven moment ook de radiouitzending nog onderbroken voor een tornado waarschuwing. Fijn ook dat ze dan niet de plaatsen noemen waar gevaar is, maar de counties. Alsof ik weet in welke county ik rijd! Ik heb nog overwogen om Tim te bellen (er werd gezegd dat iedereen de kelder in moest, of in ieder geval een stenen gebouw in, maar zeker uit de auto) maar het zag er niet uit alsof het bij mij in de buurt was en niemand ging de weg af, dus maar doorgereden. En geen zuchtje wind gelukkig :). 

Vanmiddag om 17.22u was het dan zo ver. Na 14 staten (Utah, Wyoming, Nebraska, Kansas, Oklahoma, Arkansas, Texas, Louisiana, Mississippi, Georgia, South Carolina, North Carolina, Virginia en Maryland) heb ik de finish bereikt! Chevy Chase, Maryland, de woonplaats van Tim. Al net zo'n prachtige plek als McLean, net buiten DC. Een heerlijk huis met krekels in de prachtige groene tuin, joggende mensen in de wijk, gezellige straatjes, een mooie plek om mijn reis af te sluiten. 

Maar ik kon wel meteen aan het werk toen ik aankwam :). Tim was net thuis van zijn werk en had nog geen tien minuten voor mijn aankomst ontdekt dat door hevige regenval zijn hele basement was ondergelopen. Het laagste deel stond zeker 15 cm onder water. Dus gauw samen zo veel mogelijk spullen op het droge gehesen. Gelukkig stond er binnen een uur een bedrijf om de boel leeg te pompen (voordeel van bij de ambassade werken). In de tussentijd hebben wij met een wijntje vast bijgekletst in de tuin. Inmiddels kon ook Tim er wel om lachen. Wat een ontvangst ;)..

Daarna heerlijk gaan eten bij een supergezellig restaurantje in de stad. Tot mijn starre verbazing komt er een jongen naar ons toe (een Amerikaan) die achter ons had gezeten en vroeg of het klopte dat wij Nederlands spraken. Hij woont namelijk in Den Haag (!!!) en was terug op familiebezoek. Hilarisch! Telefoonnummers uitgewisseld en hij komt een drankje doen in de Happy Days binnenkort. Hoe leuk!!

Ook een stel vrienden van Tim zijn nog even aangeschoven. Een straaljagerpiloot (hoe vind ik ze toch steeds weer, die militairen) met zijn vrouw, uit de staat Washington, in het westen van de VS dus(, maar nu hier woonachtig). Laat ik daar nou nog niet geweest zijn, in Washington state! Ze zeiden dat ik zeker contact op moest nemen als ik volgend jaar plannen heb, dan mag ik bij zijn moeder logeren. Hoppekee! Zo gaan we weer lekker!

Gek genoeg is het besef nog niet helemaal doorgedrongen dat ik de rit daadwerkelijk heb volbracht.. Misschien komt dat pas als ik de auto heb ingeleverd en de vakantie er echt op zit. Maar eerst nog een volle dag DC voor de boeg. Morgenochtend moet Tim werken en ga ik naar Arlington. Daarna gaan we samen de stad in voor wat toeristische bezienswaardigheden (wel gezien maar zooooo lang geleden). Tenminste, als het niet zulk noodweer is als het kennelijk vandaag was. Jeanine, ik ga je even jaloers maken want we eten morgenavond in de Oceanaire! Een van de toprestaurants van DC. Gelukkig, heb ik mijn nette jurk en hakken toch niet voor niets meegenomen....

Nu slapen want het is al bijna 1u. Tot morgen!