Dag 15: van San Antonio naar Lake Charles

Vandaag was het tijd om nog een laatste dagje door Texas te rijden, op weg naar de eindbestemming in Louisiana. Dag San Antonio, vast tot ziens!!

De eerste paar honderd kilometer heb ik even de Interstate gepakt, soms moeten er natuurlijk ook wat kilometers gemaakt worden. Dus van  San Antonio naar Houston kon ik lekker doorrijden. Ik was van plan om naar The Woodlands te gaan (een gemeente die helemaal aan de hand van bestemmingsplannen is ingericht) maar eigenlijk vond ik het teveel omrijden. Toch gruwelijk voor een liberaal, dus overgeslagen en de snelweg blijven volgen. Ergens had ik verwacht dat die weg om Houston heen zou gaan, maar nee, dwars er doorheen. Helaas zou het te gevaarlijk zijn geweest om een foto van de skyline te maken, want die was prachtig. Moeten jullie maar even googlen dus :). Bij Houston kwam ik op een verkeersplein terecht waar het Prins Clausplein een hele grote punt aan kan zuigen. Dat is echt een polderweggetje vergeleken bij dit werk. Een 8-baans snelweg die constant vertakt in viaducten, bruggen en afslagen en dat dan drie kwartier (!!!!) lang. Inspannender dan dit heb ik het nog niet meegemaakt. Zelfs mijn TomTom (het is overigens een dame) werd er compleet schizofreen van. Ze bleef roepen! "Keep right, take the left lane, go right, ahead keep right..." En dat dus drie kwartier. Ik zag sterretjes ***. Dus daarna maar even lekker gaan lunchen. Bij het tankstation nog een hilarische magnetische bumpersticker gekocht (zie foto). Eens kijken hoe ik dat ga doen want bij een cabrio kan hij lastig achter het raam (klapt immers in) en als ik hem er aan de buitenkant aan kleef is hij natuurlijk zo meegenomen. 

Na de lunch was het tijd voor het laatste relaxte stukje naar het uiterste puntje van Texas, het plaatsje Nederland, vlakbij Port Arthur. Toch bijzonder, als je dat ineens op de borden ziet staan! Het heet daar ook niet voor niets Nederland, het is in 1898 gekocht en gesticht door Nederlanders die vanwege de landbouwcrisis de overtocht hadden gemaakt naar de VS, om daar een nieuw leven op te bouwen. Er was alleen nog weinig in dat puntje van Texas, dus een aantal heeft meteen de biezen weer gepakt en is teruggegaan naar NL (als ze daar het geld voor hadden), een aantal is verder noordelijk getrokken en slechts een kleine groep van 46 man is daar gebleven. Vandaag de dag wonen er (17 000) mensen van verschillende afkomst, maar de Nederlandse wortels zijn duidelijk! Zo staat er midden in het dorp een echte molen, ingericht als Dutch Windmill Museum. Daar moest ik natuurlijk naar toe! Toen ik de deur open deed keken twee oudere dames mij met grote ogen aan. Toen ik zei dat ik uit Nederland kwam, dachten ze dat ik daar uit het dorp kwam. Kennelijk is mijn accent aan het verdwijnen :-)). Maar toen ik zei dat ik uit dat andere Nederland kwam, aan de andere kant van de wereld, was het enthousiasme groot! Die dames zitten daar tussen een hoop Nederlandse meuk, waaronder veel Delfts blauw, klederdracht, potten en pannen, ouderwetse schaatsen, oude flessen Bols, oude kranten (zo werd het feit dat Wilhelmina koningin werd, paginagroot op de voorkant van de Port Arthur Times aangekondigd), foto's van Beatrix, Willem-Alexander en Maxima, oude plattegronden, foto's van de eerste Nederlanders die overstaken en Nederlander werden, noem maar op. Zie foto's, die helaas soms wat spiegelen door het glas ervoor. Enorm interessant gesprek gevoerd met de dames en ze beloofd dat ik kaarten en info zal opsturen over Ridderzaal, Binnenhof en het parlement. Vonden ze geweldig en gaan ze gebruiken om de schoolkinderen les mee te geven :)))). Als dank kreeg ik een mooi boek over Nederland. Hun Nederland dan. Uiteraard ook een t-shirt gescoord, te grappig. Ik zal vragen of Anouchka of Mark een briefje kan schrijven als ik de info opstuur. Weet zeker dat dat in een vitrine belandt hahaha. 

Vanaf Nederland was het nog een uurtje rijden naar Lake Charles. Nog geen kwartier na Nederland rijd je van Texas, Louisiana in. Van de ene favoriete staat in de andere. Binnendoor via een werkelijk prachtige route langs de kust, over mega bruggen en door de bayou's. Al kent vermoedelijk iedereen de liedjes over de bayou's, ik zal toch nog even uitleggen wat het zijn. Een bayou is water (kan een langzaam stromende rivier zijn, een meer, kreek of moeras) dat zich bevindt in vlak, laaggelegen gebied. Je vindt ze vooral hier in Louisiana, in het gebied rond de Golf van Mexico en de Mississippi. Ze worden bewoond door allerlei vissoorten, schaal- en schelpdieren maar ook schildpadden, alligators en krokodillen. Iets meer het land in, rijd je meteen tussen de plantages door. Fantastisch. 

De dame achter de balie van mijn hotel is ook zo uit een film weggelopen. Je ziet haar gewoon in The Color Purple spelen. Ze noemt mij 'Miss Laura' of 'mâm' (in elke zin), je voelt je bijna gegeneerd. Maar zó vriendelijk! Net toen ik terug kwam van het eten (een zuidelijke burger met jalapeño pepers en guacomole (wat ze hier overigens kortweg 'guac' noemen), zálig!!) werd ik gezellig begroet met "Good evening Miss Laura!", toch knap, om je gasten zo bij naam te kennen. 

Overigens valt mij wel op dat het hier in Louisiana letterlijk vanaf de staatsgrens sterft van de casino's. Kennelijk is de wet hier weer anders dan in Texas. (Ik zie mensen ook weer gewoon bellen in de auto :-).) Mooi is dan wel dat er kolossale borden langs de weg staan (echt om de 50 meter) om mensen die casino's binnen te lokken, met dan direct daaronder de tekst "Gambling problems? Call 1-800-huppelepup." Jaja. 

Morgen ook weer een topdag voor de boeg.... New Orleans! Een uurtje of vier rijden, weer langs de kust en door de bayou's, hopelijk met nog een bezoek aan een mooie plantage onderweg. Ik heb een prachtig hotel geboekt midden in het French Quarter. Dan kan ik lekker Bourbon Street induiken en daarna zo mijn bed in rollen. Wat een feestje! Ik heb daar echt de tijd, de namiddag, avond en de bijna de hele volgende dag, want ik hoef de dag daarna maar een kleine twee uur te rijden naar Hattiesburg, mijn volgende bestemming. Ben er helemaal klaar voor! Ooit jaaaaaren geleden geweest, benieuwd hoe het nu is! Tot morgen!!