Dag 14: San Antonio

Vanmorgen begonnen met een gezellige chat met mijn vader en daarna met Artha, die ook speciaal nog even naar de Happy Days is gereden! Zo kon ik even bijkletsen met Daan en heb ik zelfs even op de bar gestaan (doe ik normaal nooit...) en een paar mensen gedag kunnen zeggen. Erg leuk!! 

Verder vandaag nog een dagje genoten van het gezelschap van Beato en Paulette! Eerst op het terras van hun hotel gezeten en verder bijgepraat. De plaatselijke politieagent schoof ook nog even aan. Mooie verhalen! De man was minstens 70 maar werkte nog 5 dagen in de week, alleen ochtenden, want hij ging niet meer achter criminelen aan rennen.. Volgend jaar moest hij met pensioen dus hij ging maar eens een andere baan zoeken hahaha. Dat is de mentaliteit. Zie je Artha, je kunt gewoon weer bij de VVD komen werken!! ;) 

Daarna zijn we lekker door SA gaan wandelen. Weer via de Riverwalk richting centrum. Wat een idyllisch stukje stad toch! Aangezien de temperatuur behoorlijk is vandaag, hebben we zo ongeveer het eerste terrasje gepakt. Tijd voor lunch! Volgens mij de eerste keer dat ik de dag vrijwel begonnen ben met spare ribs :). Heerlijk! En natuurlijk weer iets bijzonders meegemaakt. Aan de overkant van het water was ook een terras (het is een lange sliert van terrassen daar) en daar klonk iedere keer applaus. Eerst dacht ik nog dat iemand daar een feestje vierde,
maar het applaus klonk in een half uur zeker een keer of twintig. Dus ik vroeg Beato wat ze daar toch aan het doen waren en die vertelde (alsof het heel normaal is) dat ze klappen voor iedere militair die langsloopt. En aangezien er een basis in SA zit (meerdere zelfs), zijn dat er nogal wat. En inderdaad. De ober die hem of haar aan ziet komen lopen roept "people, let's thank him for his service!", en dan applaus, soms zelfs gefluit en gejoel! Heel gaaf. Heb het op video gezet want dat moest Sjaan natuurlijk even horen, dus zal het op het blog zetten. En zoals Jeanine al reageerde per app, daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen. Aan jou zal het niet liggen schat, nog steeds kippenvel hoe je die Hercules in liep om de mannen te bedanken hoe ze met de MH17 slachtoffers omgingen! Je ziet hier ook overal in restaurants borden staan dat militairen 50% betalen, "our way to thank them". Mooi!!

Afijn. Vervolgens hebben we de hele Riverwalk gedaan, want gisteren waren we maar tot de helft gekomen. De rivier (San Antonio river trouwens) maakt een bypass in de stad, die hebben we nu gepakt. Dan kom je uit bij The Alamo, de meest belangrijke historische plaats in SA, bekend van de Texaanse Revolutie. De Alamo was het centrum van de Texaanse Onafhankelijkheidsbeweging.
In 1836 overviel de Mexicaanse generaal Antonio López de Santa Anna met 5000 soldaten het stadsgarnizoen waar slechts 180 tot 200 Texaanse strijders gelegerd waren. De Texanen trokken zich terug in de Alamo. De belegering heeft 12 dagen geduurd, waarna de Texanen zonder munitie zaten. De Mexicanen hebben Alamo toen bestormd en alle Texaanse mannen gedood. Een vreselijke moordpartij. De moeite waard om even te bezoeken dus!

Daarna via de binnenstad naar het grote plein van SA gelopen, waar de San Fernando kathedraal staat, ook wel bekend (?) als de Church of Nuestra Señora de la Candelaria y Guadalupe. Zo. En dat 3x snel achter elkaar uitspreken :). Gebouwd in 1750, althans, toen was hij klaar, daarmee een van de oudste kathedralen van de USA. Ik meen dat ik een gids hoorde zeggen dat SA op St. Augustine, Florida na, de oudste stad van de VS is, maar dat kan ik op internet niet terugvinden. Het past wel bij de leeftijd van de kathedraal!

Inmiddels waren we bijna gesmolten dus was het weer tijd voor een terrasje. Aan de Riverwalk vonden we een Ierse pub! Daar gezellig op het terras in de schaduw gaan zitten en een lekker drankje genomen. Volgende ronde bijkletsen! 

Aan het einde van de middag zijn we teruggelopen naar de buurt van het hotel van Beato en Paulette. Maar aangezien hun hotel geen airco heeft in bar/restaurant zijn we het buurhotel ingedoken. Drankje, hapje (eindelijk een heerlijke Philly cheesesteak, Floor!!), kortom, veel gekletst, gegeten en gedronken deze dagen! Was super om deze twee dagen met ze te hebben, ik vond het een eer dat ze speciaal voor mij gekomen zijn, terwijl zij het weer een eer vonden dat ik de oceaan weer over ben gevlogen. Win win! :).

Inmiddels hebben we weer afscheid genomen en ben ik terug in mijn hotel. Beetje op tijd slapen want ik heb morgen een enorme rit voor de boeg! Richting Golf van Mexico, via het plaatsje Nederland (!), naar Lake Charles. Volgens mij een lange, maar prachtige rit. Tot morgen!