De route!

De route in het kort..

Op 20 juli vlieg ik ’s ochtends van Amsterdam naar Portland, Oregon en door

naar Salt Lake City, Utah, waar ik om 16.10 uur aankom.

Ik slaap twee nachten in SLC, zodat ik een beetje bij kan komen en SLC kan bekijken. In ieder geval staan de mormonentempel (http://nl.wikipedia.org/wiki/Salt_Lake_Temple) en het zoutmeer waarnaar SLC is genoemd (http://nl.wikipedia.org/wiki/Great_Salt_Lake) op het programma.

Op dag 3 en 4 rijd ik van SLC naar Cheyenne, waar ik vier dagen blijf om de Cheyenne Frontier Days (CFD) te bezoeken, het grootste openlucht cowboyfestival ter wereld. Vorig jaar was ik hier een dag, dit keer ga ik de gelegenheid nemen het festival uitgebreider te bekijken en wat concerten (en natuurlijk rodeo’s) te bezoeken.

Tijdens de rit naar Cheyenne mag ik meteen de Rocky Mountains over.

Een prachtige trip over de Continental Divide, de grootste waterscheiding van Noord en Zuid Amerika. De Continental Divide loopt van de Bering Straat (die Azië van de VS scheidt) tot de Straat Magellaan (die tussen Patagonië en Vuurland loopt) en scheidt het water dat richting Grote Oceaan stroomt, van het water dat richting de Atlantische Oceaan stroomt.

Voor meer info over de Cheyenne Frontier Days: http://www.cfdrodeo.com/home

Deze dagen zal ik doorbrengen met Darrel en Danielle, die ik vorig jaar heb leren kennen. Zij zijn nu bezig de kaarten voor de leukste concerten en rodeo’s te regelen!

Als de mini-vakantie over is, kan de reis beginnen. Ik rijd eerst (inmiddels dag 9) dwars door Nebraska. Nebraska betekent “vlak water”, wat verwijst naar de Platte River. De heuvelachtige staat werd oorspronkelijk bevolkt door indianenstammen. Dan via een aantal prachtige parken naar Salina, Kansas (dag 10). De reis gaat onder meer door Prairie Dog State Park, Kirwin National Wildlife Refuge en Wilson State Park. Hier gaat de prairie over in grasland. Het is een gebied waar veel dieren leven en veel vogels pauzeren tijdens de trek. Na vorig jaar vlak langs Kansas te zijn gegaan, dit keer op dag 11 dwars er doorheen. Ik zak af naar het Zuiden, door Kansas en Oklahoma.

Dan op dag 12 oostwaarts door Oklahoma naar Arkansas. Onderweg steek ik Eufaula Lake over, een immens reservoir van 410 km2, gecreëerd door de Eufaula dam. Mijn route loopt over de dam.

Op dag 13 rijd ik dwars door Ouachita National Forest naar Hot Springs. Eens kijken of ik daar een bad kan nemen. Vervolgens naar de enige diamantgroeve ter wereld die te bezoeken is, de Crater of Diamonds, in het gelijknamige State Park. ’s Avonds eindig ik in Texarkana, een stadje op de grens van Texas en Arkansas, vandaar de rare naam. Ik kan nog kiezen of ik in Texas of Arkansas slaap, afhankelijk van de kant van de weg..

Vervolgens rijd ik op dag 14 dwars door een van mijn favoriete staten, Texas. Maar dan precies een ander deel dan drie jaar geleden. Bestemming is San Antonio, stad van de countryrock. hier blijf ik twee nachten, want mijn goede vrienden Beato en Paulette vliegen van Phoenix, Arizona over, zodat we elkaar even kunnen zien. Normaal ligt mijn begin- of eindpunt immers daar, dit jaar voor het eerst niet.

Dan gaat de route richting de Golf van Mexico. In plaats van langs Houston, wat alleen maar druk verkeer oplevert, rijd ik noordelijker, langs The Woodlands, in 1974 gesticht door George P. Mitchell en beheerd door The Woodlands Corporation. De ontwikkeling van The Woodlands wordt volledig gecontroleerd door bestemmingsplannen (master-planned community), iets dat in de Verenigde Staten wel vaker voorkomt voor woonwijken, maar ongebruikelijk is voor volledige woonplaatsen. Een gruwel voor een liberaal, dus ff bekijken. Eindpunt hangt af van hoeveel zin ik heb, hopelijk Lake Charles in Louisiana.

De dag erna een lange maar ongetwijfeld schitterende route langs de kust. Met een overnachting in New Orleans, wat wil een mens nog meer! De volgende dag het binnenland in, waar ik overnacht in Hattiesburg, Mississippi.

Vanaf daar door Choctaw National Wildlife Refuge, een moerasachtig gebied met schitterende natuur en… alligators. Die moet ik nog inhalen van vorige keer! De route eindigt in Montgomery, Alabama, waar ik de bushalte wil bezoeken waar Rosa Parks weigerde op te staan toen blanken de bus in kwamen. Haar proces was het begin van The Boycot, die weer leidde tot de Civil Rights Movement. Een belangrijke plek dus en een verdiend eerbetoon aan Rosa Parks.

De volgende dag is het tijd voor een nieuwe staat, Georgia. Ik ga er dwars van west naar oost doorheen, tot de oostkust, waar ik het historierijke Savannah als eindbestemming heb.

Ik overweeg hier mijn tweede reservedag in te zetten, zodat ik aan het einde ook nog een mini vakantie aan de kust heb. Deze buurt heeft prachtige uitzichten en huizen, als het mooi weer is, is het hier heerlijk.

De volgende dag langs het water richting lunch in Myrtle Beach, een mooie badplaats. Dan door naar Charlotte in North Carolina.

Virginia Beach is de laatste mooie kustplaats op de route. Nog een laatste avond langs de boulevard, dit keer in Virginia, en hopelijk nog een paar uurtjes van de zon genieten voordat het tijd is om naar de eindbestemming te rijden: Washington DC!

Via een laatste lunch in Richmond, Virginia, rijd ik langs nog wat hopelijk mooie weggetjes langs zee de drukte van Washington DC in. Klaar voor twee laatste dagen bij Tim en in deze interessante stad!

Na ruim drie en een halve week vlieg ik dan op 14 augustus via New York terug naar Amsterdam, waar ik op 15 augustus om 09.55 uur arriveer. Back in town!