Dag 1: van Den Haag naar SLC

Na een doorwaakte nacht (een beetje reiskoorts hoort erbij..) vanmorgen om 7u vertrokken met de altijd even betrouwbare Artha Taxi. Paps en mams kwamen ook gezellig uitzwaaien dus een vertrek als vanouds! Vrienden Taco en Liesbeth vertrokken tegelijkertijd - met een andere bestemming weliswaar - dus wij hebben elkaar ook nog even uitgezwaaid. Op voor vlucht 1 van Amsterdam naar Portland, Oregon. Bizar om in dat volle vliegtuig te bedenken dat er vorige week ook een vliegtuig vol blije mensen zo naar Maleisië vertrok.....

Deze reis verliep gelukkig prima, evenals de aansluitende vlucht van Portland naar SLC. Na aankomst op de luchthaven had ik ineens het gevoel dat ik een fles wijn op had. Ik liep te tollen op mijn benen. Ik dacht nog dat het door moeheid en tijdverschil kwam, maar het was wel erg extreem. Toevallig sprak iemand mij aan (wat nou onvriendelijke Amerikanen....) en meldde dat dit door het hoogteverschil komt. We zitten hier namelijk ineens 1300 m boven de zeespiegel. Je kijkt zo tegen de skigebieden aan, die met een half uur te bereiken zijn. Afijn, het was zoals voorspeld met een half uurtje bijgetrokken. Gelukkig maar, want ik zag mij zo niet in de auto stappen...

Ik heb weer een mooie bak gekregen, een Chrystler deze keer. Ik heb 'm (gezien het nummerbord) de BSX gedoopt, klinkt een beetje chique als de KBX van Wim-Lex, alleen vliegt deze niet. Hopelijk dan, want de lezers van vorig jaar weten dat ik toen een keer los van de grond ben geweest....

De route van het vliegveld naar mijn hotel had ik voor de zekerheid uit mijn hoofd geleerd, gezien eerdere problemen met de navi, maar alles liep gesmeerd. Het hotel ziet er van buiten uit als een beetje shabby tent (ik wil toch eens foto's leren maken zoals die lui van de reisgidsen dat doen..) dus ik hield mijn hart vast. Maar de kamer is gezellig, groot en schoon. 

Kwam toevallig in het hotel een stel uit Roemenië tegen met wie ik even op het terras van het hotel heb gezeten. Grappig om ervaringen te vergelijken over hoe VS steden in elkaar zitten (zonder duidelijk centrum), dat je hier altijd voor de deur kunt parkeren maar daardoor nooit gezellig etalages kunt kijken en dat je goed moet zoeken naar lekker eten en iets dat niet van suiker aan elkaar hangt. 

Tijd voor een hapje eten. Alleen, was ik nu toe aan ontbijt, lunch of diner? Ik ben de draad helemaal kwijt. Dan maar het meest eenvoudige, de Pizzahut drie hoeken verder. Lekker ranzig op bed opgegeten, met wat fris erbij. Dat was overigens, als ik niet had ingegrepen, in 2 liter formaat (!!) geweest. Man, daar doe ik thuis twee weken mee! 

Inmiddels lig ik uitgeblust op bed, terwijl het pas rond 21u is. Maar goed, ik heb dan ook inmiddels zo'n twee nachten overgeslagen... Ik ga een goede nacht slapen want morgen is het tijd om SLC te verkennen! Op naar de Mormonen!