Dag 12: van Fort Smith naar Tyler

Vandaag was een topdag! Dat mocht ook wel, na gisteren, maar het is ruimschoots goedgemaakt :). Het begon met het beste ontbijt tot nu toe. Gezellig genuttigd met twee verhuizers uit Missouri die erg geïnteresseerd waren in mijn roadtrip en in Nederland. Volgens mij hadden ze er nog nooit van gehoord. Heerlijk roerei gegeten, mijn vader weet dat je mij niet blijer kunt maken dan met een ei in welke vorm dan ook. Top! Daarna gauw de auto in, want ik had een hoop op het programma. 

De rit was werkelijk prachtig. Zie filmpje! Wat is Arkansas toch een schitterende staat. Veel groener dan tot nu toe, dwars door de bossen van Ouachita National Forest. Volgens mij heb ik op een eerdere reis ook een deel hiervan doorkruisd, maar dat moet ik thuis nakijken. Je ziet hier ook meteen allerlei houtindustrie. Leuk om altijd meteen te zien hoe men de omgeving gebruikt om geld mee te verdienen. 

Mijn eerste bestemming was Hot Springs, op zo'n 2,5 uur rijden. En uit de route ook nog eens, maar ik wilde het per sé zien. Was ook erg gaaf! Hot Springs is een state park, die meestal buiten de stad liggen. Groot was dan ook mijn verbazing toen de TomTom mij de 'binnenstad' van het plaatsje Hot Springs in leidde. Achteraf logisch, want om de bronnen zijn badhuizen heen gebouwd en daaromheen is kennelijk het dorp ontstaan. Dus auto geparkeerd en gaan lopen. Het begon met een park waar watervallen naar beneden kwamen, die eindigden in een soort vijvers. Ik had niet goed begrepen dat ze het niet voor niets Hot Springs noemen en geen Warm Springs, maar toen ik mijn voet erin stak was het duidelijk. Auw! 62 graden Celsius! Om de hoek van het park is de hoofdstraat van het dorp, met een rij van een stuk of zes badhuizen uit de 19e eeuw. Prachtige gebouwen die nog steeds als badhuis dienen, behalve de middelste, dat is een Visitors Centre en museum. Tussen de badhuizen zijn ook weer bronnen te zien waar het water omhoog spuit. Terwijl ik stond te kijken kwam er meteen een ranger naar me toe met een ordner met info onder zijn arm. Dat is wel top hoor, de mensen in die parken (zelfs dus in dit soort stadspark) zijn zó dienstverlenend! Hij had allerlei informatie voor me (folders) en ook van alles te vertellen over welke mineralen er in het water zitten, hoe lang het erover doet om van regenwater door de grond in de bronnen terecht te komen (ruim 4000 jaar! Als hij drie weken had gezegd had ik het eerlijk gezegd ook geloofd..). Voor meer info over wat het water bevat: http://www.nps.gov/hosp/planyourvisit/frequently-asked-questions-the-hot-spring-water.htm 
Erg leuk om gezien te hebben!

Ik weet inmiddels ook waar ik ooit wel wil wonen, in de prachtige huizen aan de rand van het meer bij Hot Springs. Wat wonen die mensen schitterend. Helaas alleen uit de auto kunnen fotograferen dus de foto is niet heel briljant, maar toch. 

Daarna ben ik weer een uurtje gaan rijden, naar de Diamond Crater. De enige diamantgroeve die je kunt bezoeken en waar je ook zelf naar diamanten kunt zoeken. Ik weet niet welke voorstelling ik mij daar van had gemaakt, maar niet wat ik uiteindelijk zag. Je komt het park binnen via een Visitors Centre (uiteraard, altijd weer) waar je 'tools' kunt huren om diamanten te zoeken. Een schep, en emmer en een grote vierkante zeef. Daar had ik allemaal geen tijd voor, ik had nog wat kilometers voor de boeg, dus zonder tools naar binnen. Tot mijn starre verbazing kwam ik in een soort omgeploegd weiland terecht waar mensen letterlijk tot hun knieën in de modder stonden (het regende niet zo hard als gisteren maar af en toe een bui maakt ook genoeg modder), met kaplaarzen, emmers en zeven. In het midden was een soort houten tent met lange ijzeren waterbakken waar je je vondsten kon zeven. Er zijn hier vele diamanten gevonden dus er zijn heel veel mensen die serieus hopen de vondst van hun leven te doen en de hele dag in die blubber zitten. Aangezien ik totaal onvoorbereid op mijn slippertjes in mijn rokje aan kwam zetten (je had ze moeten zien kijken), heb ik die slippers maar uitgetrokken en ben tot mijn enkels in de modder over het middenpad heen en weer gelopen naar die overdekte tent. Wat leuke foto's gemaakt en weer terug. Wat een grap. Voordat je het terrein af ging was er gelukkig een soort afspuitplek waar je jezelf weer schoon kon spoelen. Met kinderen moet dit overigens een leuk avontuur zijn. Of natuurlijk als je echt op jacht bent naar een diamant.....

Daarna gauw de weg vervolgd want ik had nog drie uur te rijden. Ik zag dat ik een deel van de (het?) Civil War Trail heb gevolgd. Eens nakijken hoe die loopt. De planning was voor het donker te arriveren, want ik wilde niet het risico lopen om nogmaals in zo'n bui als gisteren terecht te komen en dan in het donker zonder wegverlichting. Richttijd was dus 19.30u en dat is precies gelukt! Ook de rest van de route was schitterend, eerst nog een stuk Arkansas en het laatste deel door een van mijn favoriete staten, Texas! Daar zit ik nu, in Tyler. Met het bereiken van Texas zit ik tijdens deze reis al weer op 7 staten, Oregon (waar ik alleen tussendoor geland ben) uiteraard niet meegerekend. Maar de afgelopen anderhalve week heb ik Utah, Wyoming, Nebraska, Kansas, Oklahoma en Arkansas al doorkruisd. En nu dus Texas! Ik was van plan in Texarkana te slapen, op de grens van Texas en Arkansas, maar had mij al voorgenomen om als het lukte iets verder door te rijden, omdat de rit morgen anders wel erg lang zou zijn. En ik wil immers in de namiddag arriveren om Beato en Paulette te ontmoeten! Voor de mensen die hen niet kennen, dit zijn mijn vrienden uit Arizona, die ik al een jaar of 20 ken (Beato in ieder geval, Paulette is sinds een paar jaar zijn vriendin) en die ik normaal gesproken ieder jaar als begin- of eindpunt bezoek. Omdat dit mij nogal beperkt in mijn route, had ik vorig jaar al aangekondigd dat ik dit jaar niet ging komen. In plaats daarvan komen zij nu mijn kant op. Ze hebben de plek uitgekozen die het dichtste bij Phoenix ligt, dat is San Antonio geworden. Zij vliegen daar morgen voor twee nachten naar toe, zodat we twee avonden en een volle dag hebben om elkaar te zien. Super!!

Morgen hoef ik nu 'maar' vijf uur te rijden dus ik kan rustig aan doen, want zij arriveren ook pas in de namiddag. 

Om mijzelf te belonen voor de lange dag heb ik lekker weer een luxe hotel genomen :). Daar waar er altijd tal van eetgelegenheden om de hotels heen liggen, is dat dit keer niet het geval. Alleen de Dairy Queen aan de overkant. Wel eerder gezien, nooit bezocht. Wat mij betreft blijft dat hierna weer zo.. Ik heb kip gehaald, dat kreeg ik in een doos met twee met vet doordrenkte sneeën brood, slappe frites en een bakje waarvan ik nog steeds niet weet wat het is, ik vermoed een soort champignon roomsaus. Werkelijk niet te eten. Ach, een balansdagje kan geen kwaad. Heb de kip grotendeels opgegeten maar de rest was echt niet weg te hakken..

Nu nog even relaxen en morgen richting San Antonio! Zin in! Gezellig met Beato en Paulette en even twee nachten op dezelfde plek. Weer een korte vakantie in de vakantie! Tot morgen!