Dag 19: van Montgomery naar Savannah

Vandaag was een dagje om kilometers te maken! Ruim 500 om te overbruggen van Montgomery naar Savannah. Prachtige route weer, door heuvels en bossen. Zeker het eerste deel van Georgia lijkt op Alabama, het laatste deel rijd je duidelijk weer naar de kust. Want jaja, ik heb de andere kant van de VS  bereikt, de grote oversteek is gemaakt! Overigens realiseerde ik mij dat ik in 8 maanden tijd zowel Georgië als Georgia heb gezien, ook wel uniek!

Al te veel valt er verder over de route niet te vertellen, maar ik zal mijn blog toch vol moeten schrijven, anders gaat Artha klagen... Mijn blog moet immers even lang zijn als haar kop koffie 's ochtends duurt... 

Daarom even wat varia, voordat ik eindig met mijn eerste avond in Savannah! 

Zo las ik vanmorgen dat Lady Gaga in het ziekenhuis is opgenomen met hoogteziekte, na het geven van een concert in Denver! Wordt niet voor niets de mile-high-city genoemd, 1,6 mile hoog. Maar zo gek waren mijn verschijnselen op dag 1 dus niet! Watje hoor, die Gaga, dat wel ;). 

Dan moet ik jullie even vertellen hoe ik in mijn eentje werkelijk in een deuk heb gelegen in de auto. Zij die de film Forrest Gump gezien hebben, herinneren zich hopelijk de scène waarin Bubba en Gump elkaar net ontmoet hebben (in het leger) en Bubba hem gaat uitleggen wat je allemaal voor gerechten kunt maken met garnalen. De lijst is eindeloos, uitgesproken met een zwaar Alabama accent. Een van mijn favoriete scènes. (Voor wie hem niet kent: https://m.youtube.com/watch?v=WhfK98f5S00) Nu zat ik in de auto, in Alabama, waar een man in een reclame op de radio ging opnoemen welke producten zijn zaak allemaal verkocht. Hi-la-risch. Klonk werkelijk precies als die scène uit Forrest Gump, met precies hetzelfde accent! Helaas was ik te laat om het op te nemen!

Rond het middaguur reed ik Georgia in. Vlak daarvoor haalde ik een kopje koffie bij McD, waar ik een post op Facebook heb gezet met een link naar het nummer 'Georgia on my mind'. Vijf minuten later reed ik de staatsgrens over, waar een bord stond met "We're glad Georgia is on your mind!"  Te grappig. 

Voordat ik in Savannah aanbeland (even de spanning opvoeren en Artha nog een paar slokjes verder helpen), nog even wat typisch Amerikaanse verschijnselen die ik zo vaak ben tegengekomen dat ik ze even moet beschrijven. 

Zo is er hier geen stad waar je ergens een fietspad ziet. Zelfs niet in de rustigere dorpen, kennelijk wordt er gewoon niet gefietst. Het enige fietspad dat je ziet is..... langs de snelweg! Alsof je daar gaat fietsen, naast drie banen voortrazende auto's! 

Dan zie je in elke stad, in elk dorp en gehucht, een pawn shop, waar je je bezittingen kunt inruilen tegen cash (en met een beetje mazzel ooit, als je weer cash hebt, andersom). Geeft wel aan dat het hier kennelijk vaak een kwestie is van de eindjes aan elkaar knopen. Zelfde geldt voor de vele borden met "payday loans", korte leningen (waarschijnlijk tegen gruwelijke rente) om de tijd tot payday te overbruggen. 

Afijn, terug naar de route. Die leidde in Georgia langs vele boomgaarden. Nooit geweten, maar Georgia staat bekend om de peaches and pecans. Overal worden langs de weg de meest uiteenlopende perzik-producten verkocht. Bubba zou er een aardig rijtje van kunnen maken ;). 

Na een rit van ruim vijf uur (eigenlijk zes want ik ben  ook weer een uur in de tijd opgeschoven) ben ik tegen 18.30u in Savannah gearriveerd. Het fijne van het Hilton is dan wel dat je je geen zorgen hoeft te maken over auto parkeren en bagage, dat regelen ze voor je :). Mijn kamer is echt bizar, evenals de lobby en voorzieningen. Prachtig dakterras met zwembad en jacuzzi, fitness, bar en restaurant in het hotel, noem maar op. Ik ben bang dat ik niet meer terug kan naar de Days Inn....

Maar goed, in een hotel eten kan ik nog vaak genoeg, dus hup, de straat op. Morgen ga ik de stad verkennen, dus vanavond richting de Riverwalk. Ik ben zo langzamerhand Riverwalk-expert! Deze is weer heel anders dan in San Antonio en Alabama. Die laatste was wat industrieel, niet echt gezellig, die in San Antonio knusser, omdat de rivier veel smaller is. De Savannah river is zo breed dat er cruise- en containerschepen overheen gaan. Aan de kade zijn dus veel oude pakhuizen te vinden die zijn omgebouwd tot sfeervolle restaurants. Er wordt muziek gemaakt, iedereen loopt er buiten en het is reuze gezellig. Ik ben dan ook pal aan de kade bij een visrestaurant neergestreken. Even wat lokale specialiteiten proberen! Om te beginnen clam chowder, een stevige vissoep (mijn lepel stond letterlijk rechtop!) met de vis die voorhanden is (geen idee wat dit was, maar het was zalig, oa grote stukken krab), peen, selderij, aardappel, spek, zalig. Klein kopje genomen anders ben je meteen klaar. Zie foto! Daarna gegrilde garnalen in Savannah-stijl, met Savannah red rice. De garnalen waren werkelijk de lekkerste die ik ooit gegeten heb. Perfect gewoon. En dan met rode, gekruide, beetje kleverige rijst. Zalig. En dan heb ik nog maar twee voorgerechten (en de side dish rijst) genomen, dat was meer dan voldoende. Ach was ik maar een grote eter, dan had ik de hele kaart uitgeprobeerd. Zelden zo lekker gegeten. Daarna teruggerold naar het hotel want het liep al tegen 22u. Morgen wil ik een lange dag hebben en ik ben best moe na die hele rit, dus nog even relaxen. Tot morgen!